Aslında insanoğlunun doğasında bir kurban psikolojisi vardır. Hayat nedense en acımasız hallerini hep size gösterir. Bu zihniyet kiminde 30, kiminde 50 yaşında evrilmeye başlar, kiminde ise ömür ‘Küçük Emrah’ sendromu ile sona erer. Hayatın mucizelerini bir sabah uyandığınızda yaşamayacaksınız elbette tıpkı benim gibi. Ben de çok zor şartlar altında üniversite eğitim hayatını tamamladıktan sonra bir yerde tutunabilme mücadelesi verirken onlarca dost, yüzlerce umut kaybettim. Her defasında daha kötüsü ne olabilir derken daha da kötüleri ile karşılaştım. Bu karanlık ışığın bir başka karanlığı içine girdap gibi çekmeye başladığında, ‘nasıl ki bu tabloyu sen siyaha boyadın, renklendirecek olan da sensin’ dedim ve aklımı, zihnimi, hayat tablomdaki resmi, kullandığım fırçayı ve tabloma nakşettiğim boyalarımın renklerini değiştirmeye, kısacası bakış açımı evirmeye kendimi değiştirmeye karar verdim. Tıpkı benim gibi herkesin hayatında mutlaka zor ve sancılı geçen dönemleri olmuştur. Hayallerinizi gerçekleştirmek için her gün harekete geçme arzusunu kendinizde bulamayabilirsiniz. İlk adımı atmak aslında işin en zor kısmı çünkü yol değiştirme fikri, ayağınıza diken batacağını gördüğünüz halde bildiğiniz yoldan yürüme fikrinden ne yazık ki daha korkutucu gelir… Ama korkmayın, çünkü bu ışık, huzur, bereket ve sevgi dolu yolda yalnız değilsiniz. Yolumuzu birlikte aydınlatacak, her bir adımda mucizelere şahitlik ederek yeni bir adım için kendimize daha fazla cesaret, güç ve inanç bulacağız. Bir bakacaksınız ki o yolda yürümeye korkan siz, mucizeler eşliğinde koşmaya başlamışsınız.